Blauw hondje
Contact
Dit speelse beeld neemt niet veel ruimte in, maar door de kleur, de vorm en het spuitende water vraagt het toch aandacht.
Het blauwe hondje staat op zijn voorpootjes met het achterlichaam gedraaid. Het bekje is naar de grond gericht. De waterstraal komt naast hem omhoog. De wisselende hoogte en de onverwachte momenten hebben een element van verrassing in zich. De hond vormt een raadsel door zijn gedraaide achterlijf. De houding is onmogelijk maar lijkt toch enigszins aannemelijk omdat het een acrobatische indruk geeft.
In de beelden van Mandersloot dient de figuratie van de mens en dier vooral als metafoor. De vormentaal die zij gebruikt lijkt alledaags. Maar door het weglaten van details het opblazen van proporties of - zoals bij het blauwe hondje - het wijzigen van houdingen treedt toch een soort abstractie en vervreemding op.
In de…
Dit speelse beeld neemt niet veel ruimte in, maar door de kleur, de vorm en het spuitende water vraagt het toch aandacht.
Het blauwe hondje staat op zijn voorpootjes met het achterlichaam gedraaid. Het bekje is naar de grond gericht. De waterstraal komt naast hem omhoog. De wisselende hoogte en de onverwachte momenten hebben een element van verrassing in zich. De hond vormt een raadsel door zijn gedraaide achterlijf. De houding is onmogelijk maar lijkt toch enigszins aannemelijk omdat het een acrobatische indruk geeft.
In de beelden van Mandersloot dient de figuratie van de mens en dier vooral als metafoor. De vormentaal die zij gebruikt lijkt alledaags. Maar door het weglaten van details het opblazen van proporties of - zoals bij het blauwe hondje - het wijzigen van houdingen treedt toch een soort abstractie en vervreemding op.
In de winter spuit er geen water maar door het gedraaide achterlijf en de kleur houdt het hondje toch een aantrekkingskracht.